Wpływ wielkości produkcji na sposób opracowania karty
Wpływ wielkości produkcji na sposób opracowania karty technologicznej i karty instrukcyjnej
Karta technologiczna zawiera między innymi główne informacje dotyczące procesu technologicznego, jak: postać i wymiary surówki lub półfabrykatu, liczbę sztuk w partii, krótki opis kolejno po sobie następujących operacji z określeniem stanowisk roboczych, oznaczenie wykonywanych czynności, czas trwania operacji oraz kategorię zaszeregowania pracownika. Karta technologiczna jest stosowana w produkcji jednostkowej oraz seryjnej.
W produkcji jednostkowej karta technologiczna, oprócz wymienionych wyżej informacji, zawiera symbole pomocy niezbędnych do wykonania danej operacji. W produkcji seryjnej kartę technologiczną opracowuje się łącznie z instrukcją obróbki i w związku z tym informacje dotyczące potrzebnych pomocy nie są w niej podawane.
Instrukcję obróbki stosuje się w produkcji seryjnej i masowej. Strona tytułowa instrukcji zawiera informacje dotyczące stosowanej surówki oraz liczby sztuk na zespół lub wyrób. Szczegółowość opracowania kart instrukcyjnych dla poszczególnych operacji zależy od rodzaju produkcji. Im większa jest produkcja, tym szczegółowiej powinny być opracowywane karty instrukcyjne. Dla produkcji wielkoseryjnej i masowej instrukcja obróbki, oprócz informacji, zawiera dodatkowo następujące informacje:
a. Symbole ustalania i mocowania części.
b. Wymiary obróbkowe i ich tolerancje w przypadku niezgodności bazy konstrukcyjnej z bazą obróbkową.
c. Warunki skrawania dla poszczególnych zabiegów.
d. Symbole i liczbę pomocy normalnych niezbędnych w danej operacji.
e. Symbole istniejących pomocy specjalnych.
I. Uwagi, które pomoce specjalne należy wykonać.
g. Szkice ilustrujące ustawienie narzędzi względem baz uchwytu.
h. Symbole znormalizowanych narzędzi pomiarowych, uwagi dotyczące wykonania specjalnych narzędzi pomiarowych, a w razie potrzeby szkice ilustrujące sposób kontroli,
i. Czasy maszynowe (podstawowe), czasy pomocnicze i inne oraz normy czasowe dla każdej operacji.
Informacje wymienione w punktach od a do g są opracowywane przez planującego obróbkę. Informacje wymienione w punkcie h w naszym przemyśle również przeważnie są opracowywane przez planującego obróbkę. Istnieje tendencja, aby informacje dotyczące operacji kontroli opracowywał dział kontroli jakości.
Normy czasowe (punkt i) najczęściej obliczają pracownicy wyspecjalizowani w normowaniu czasów roboczych. Czasy maszynowe w przypadku obróbki części w linii oblicza planujący obróbkę. W takim przypadku czasy wykonywania poszczególnych operacji muszą być jednakowe, a przynajmniej nie mogą wykazywać nadmiernych różnic.
Karta technologiczna zawiera między innymi główne informacje dotyczące procesu technologicznego, jak: postać i wymiary surówki lub półfabrykatu, liczbę sztuk w partii, krótki opis kolejno po sobie następujących operacji z określeniem stanowisk roboczych, oznaczenie wykonywanych czynności, czas trwania operacji oraz kategorię zaszeregowania pracownika. Karta technologiczna jest stosowana w produkcji jednostkowej oraz seryjnej.
W produkcji jednostkowej karta technologiczna, oprócz wymienionych wyżej informacji, zawiera symbole pomocy niezbędnych do wykonania danej operacji. W produkcji seryjnej kartę technologiczną opracowuje się łącznie z instrukcją obróbki i w związku z tym informacje dotyczące potrzebnych pomocy nie są w niej podawane.
Instrukcję obróbki stosuje się w produkcji seryjnej i masowej. Strona tytułowa instrukcji zawiera informacje dotyczące stosowanej surówki oraz liczby sztuk na zespół lub wyrób. Szczegółowość opracowania kart instrukcyjnych dla poszczególnych operacji zależy od rodzaju produkcji. Im większa jest produkcja, tym szczegółowiej powinny być opracowywane karty instrukcyjne. Dla produkcji wielkoseryjnej i masowej instrukcja obróbki, oprócz informacji, zawiera dodatkowo następujące informacje:
a. Symbole ustalania i mocowania części.
b. Wymiary obróbkowe i ich tolerancje w przypadku niezgodności bazy konstrukcyjnej z bazą obróbkową.
c. Warunki skrawania dla poszczególnych zabiegów.
d. Symbole i liczbę pomocy normalnych niezbędnych w danej operacji.
e. Symbole istniejących pomocy specjalnych.
I. Uwagi, które pomoce specjalne należy wykonać.
g. Szkice ilustrujące ustawienie narzędzi względem baz uchwytu.
h. Symbole znormalizowanych narzędzi pomiarowych, uwagi dotyczące wykonania specjalnych narzędzi pomiarowych, a w razie potrzeby szkice ilustrujące sposób kontroli,
i. Czasy maszynowe (podstawowe), czasy pomocnicze i inne oraz normy czasowe dla każdej operacji.
Informacje wymienione w punktach od a do g są opracowywane przez planującego obróbkę. Informacje wymienione w punkcie h w naszym przemyśle również przeważnie są opracowywane przez planującego obróbkę. Istnieje tendencja, aby informacje dotyczące operacji kontroli opracowywał dział kontroli jakości.
Normy czasowe (punkt i) najczęściej obliczają pracownicy wyspecjalizowani w normowaniu czasów roboczych. Czasy maszynowe w przypadku obróbki części w linii oblicza planujący obróbkę. W takim przypadku czasy wykonywania poszczególnych operacji muszą być jednakowe, a przynajmniej nie mogą wykazywać nadmiernych różnic.