Zasady wyboru baz

Ustalenie obrabianej części w stosunku do osi wrzeciona obrabiarki oraz prawidłowe jej zamocowanie to podstawowe zagadnienia w maszynowej obróbce skrawaniem. Od sposobu ustalenia i zamocowania części w dużym stopniu zależy dokładność kształtu i wymiarów oraz czas obróbki. Czynniki te przede wszystkim należy wziąć pod uwagę przy projektowaniu procesu technologicznego.

Traktującym o zależności tolerancji wykonania od przyjętej bazy zostało udowodnione, że przy przejściu na inną bazę, aby uzyskać żądany wymiar, należy zawęzić tolerancję. Należy więc dążyć, o ile to możliwe, do tego, by baza obróbkowa pokrywała się z bazą konstrukcyjną. Przy wykonywaniu pierwszych operacji najczęściej nie stawia się warunku, aby baza obróbkowa pokrywała się z bazą konstrukcyjną. Po wykonaniu pierwszej operacji lub kilku pierwszych operacji pozostawione naddatki na obróbkę umożliwiają uzyskanie żądanych wymiarów obrabianej części. W tym celu niezbędne jest jednak takie ustawienie części, aby baza obróbkowa pokrywała się z bazą konstrukcyjną.

Bazy do pierwszych operacji, nazywane również bazami zgrubnymi, mogą być uprzednio obrabiane lub nie. Ustalanie części względem tych baz ma na celu zagwarantowanie właściwych naddatków. Przy użyciu innej bazy, ze względu na mało dokładne wykonanie surówki, naddatki mogłyby się okazać niedostateczne.

Bazą do pierwszej operacji powinna być powierzchnia, która w ogóle nie będzie obrabiana, najdokładniej wykonana oraz mająca najmniejsze przesunięcia w stosunku do innych powierzchni surówki. W przypadku części całkowicie obrabianych za bazę zgrubną przyjmuje się tę powierzchnię, która ma najmniejsze naddatki. Przyjęcie takiej bazy zapewnia najmniejszą zmianę położenia innych powierzchni w stosunku do powierzchni przyjętych za bazę, a więc i uzyskanie żądanego kształtu oraz wymiarów części w granicach istniejącego naddatku na obróbkę. Ustalając wymiary surówki, przewidujemy większe naddatki dla tych powierzchni, których dokładność kształtu lub wymiaru trudno uzyskać.

Drukuj