Ślad współpracy zębów

Gdyby wszystkie elementy przekładni ślimakowej motovario były dosta cznie sztywne i wykonane bez odchyłek oraz gdyby nie zachodziła potrzeba olejenia zębów, to najkorzystniejsze byłoby takie uzębienie w obu elementach przekładni, które by było możliwie najbliższe nominalnym powierzchniom spełniającym podstawowe prawo zazębienia w całym obszarze zazębienia. Tak jednak nie jest. Poszczególne elementy przekładni cechuje pewna podatność, a olejenia zębów nie tylko nie da się uniknąć, ale wręcz przeciwnie — trzeba mu zapewnić jak najlepsze warunki. W przekładni ślimakowej praca tarcia jest szczególnie duża. Zapewnienie więc jak najlepszych warunków olejenia, a zwłaszcza zapobieżenie zeskrobywaniu oleju z zębów w okresie wchodzenia ich w zazębienia, nabiera zasadniczego znaczenia.

Dlatego zachodzi konieczność pewnego odstępstwa od kształtu nominalnego. Ślad współpracy sprawdzony pod małym obciążeniem nie powinien rozciągać się na cały ząb ślimacznicy. Powinien on sygnalizować istnienie szczeliny przy wejściu w zazębienia, tak jak to ilustruje rysunek poniżej. Jeżeli ślimak obraca się w jednym kierunku, szczelina może występować tylko po jednej stronie zębów. Jeżeli jednak ślimak obraca się w obu kierunkach (np. we wciągarkach), to szczelina powinna występować po obu stronach zębów. Siad współpracy zębów może przemieszczać się w wyniku odkształceń wywołanych wzrostem obciążenia przekładni. Pożądane jest jednak, aby zmiany te nie były zbyt wielkie. Przy sprawdzaniu pod bardzo małym obciążeniem można dopuścić ślad współpracy nieco bardziej skąpy, ale jednak pod warunkiem, że położenie jego jest prawidłowe. W miarę wzrostu obciążenia ślad współpracy powinien się powiększać, zapewniając jednak stałe istnienie klina olejowego.

Uzyskanie prawidłowego śladu współpracy wymaga oczywiście przedsięwzięcia odpowiednich środków przy obróbce uzębienia. Jakie są te środki zostanie powiedziane w rozdziałach poświęconych obróbce uzębienia.