Uwagi ogólne dotyczące obliczania naprężeń

Obliczeniowa wielkość naprężeń nie oddaje rzeczywistego stanu obciążeń zębów. Uzyskane wielkości naprężeń nie mogą być porównywane z wielkościami fizycznymi stanu materiału, lecz mogą być użyteczne dla porównań naprężeń współpracujących kół. Dla dokonania pełnej analizy Wytrzymałości zębów kół na zmęczenie jest konieczne przeprowadzenie wielu badań, przy zastosowaniu różnych materiałów. Obecnie najwięcej dokonano badań dla stali nawęglanej i hartowanej, która jest najczęściej stosowana na kota stożkowe i hipoidalne. Na podstawie tych badań ustalono wielkości naprężeń dla stali nawęglanej — podane w tablicy. Wartości dopuszczalnych naprężeń dla innych materiałów oparte są na bardziej ograniczonej liczbie doświadczeń. Podane wartości naprężeń mogą być stosowane dla normalnych rozwiązań. W przypadkach szczególnych można przyjmować wyższe wartości naprężeń, ale wymaga to bardzo starannego zaprojektowania przekładni, montażu, wykonania i procesu obróbki cieplnej. Analogicznie należy przyjmować mniejsze wartości podanych w tablicy naprężeń, gdy dobór materiału i obróbki cieplnej nie gwarantuje dobrej jakości kół. Głębokość warstwy nawęglanej należy przyjmować w zależności od modułu zgodnie z wykresem.

Stale do hartowania płomieniowego lub indukcyjnego dają dobrą wytrzymałość zębów pod warunkiem właściwego, dokładnego sterowania procesem obróbki cieplnej.

Stale do azotowania mają wytrzymałość bardzo podobną do stali hartowanych i odpuszczanych oraz tę samą twardość. W przekładniach o małych modułach można stosując te stale uzyskać wyższą wytrzymałość.

Podstawowym procesem wpływającym niekorzystnie na wytrzymałość kół jest niewłaściwa obróbka cieplna, a w przypadku szlifowania — odpuszczenie zębów podczas obróbki. Spadek wytrzymałości może osiągnąć 30%, co należy brać pod uwagę przy projektowaniu przekładni. W przekładniach, które pracują w dwóch kierunkach powinno się przyjmować 70% naprężeń dopuszczalnych zalecanych dla danego materiału.

Drukuj