Obliczanie głównych wymiarów przekładni

Główne wymiary przekładni należałoby w zasadzie określać na podstawie tych wzorów wytrzymałościowych, które dają wyraz obawom przed najprawdopodobniejszą formą zniszczenia zębów. Pomijając więc przekładnie wysoce wolnobieżne i wysoce szybkobieżne, główne wymiary przekładni określa się zazwyczaj albo wg obliczenia zębów na zginanie, albo wg obliczenia zębów na wżery zmęczeniowe. Pomijając bowiem przekładnie wysoce wolnobieżne i wysoce szybkobieżne obie formy zniszczenia zębów mogą być równie prawdopodobne. Obliczając zaś uzębienie i na zginanie i na wżery zmęczeniowe, wybiera się oczywiście większe wymiary przekładni, tzn. takie wymiary, które zabezpieczają ją zarówno przed jedną, jak i przed drugą formą zniszczenia zębów.

Podane wyżej wzory mają tego rodzaju postać, że dają się łatwo wykorzystać w obliczeniach sprawdzających wymiary przekładni. Do ustalenia nieznanych wymiarów przekładni postać podanych wzorów nie jest jednak zbyt dogodna. Tymczasem w pierwszej fazie projektowania najwygodniej jest posłużyć się wzorami, które umożliwiłyby wstępne określenie głównych wymiarów przekładni w sposób możliwie szybki. Przy czym za główne wymiary przekładni można przyjąć podziałkę względnie moduł, albo odległość osi pomiędzy ślimakiem i ślimacznicą. Wszystkie bowiem inne wymiary uzębienia są w dużym stopniu od nich uzależnione.

 Do wstępnego określenia głównych wymiarów przekładni najtrudniej jest dostosować wzory Buckinghama. Trudność polega na tym, że do określenia współczynnika własnych nadwyżek dynamicznych przekładni cd potrzebna jest znajomość wszystkich wymiarów przekładni motovario.

Wzory Merritta, określające współczynnik prędkości zależnie od z1, m, n1 i y, pozwalają stosunkowo najłatwiej przekształcić wzory wyznaczające bariery obciążenia na wzory wyznaczające podziałkę uzębienia. Trzeba tylko szerokość wieńca ślimacznicy bg lub bd zastąpić iloczynem podziałki i współczynnika. Wartość współczynnika należy wstępnie założyć.

Głównych wymiarów przekładni można poszukiwać również i na innej drodze. Jest nią bądź własne doświadczenie, bądź doświadczenie znanych wytwórców reduktorów ślimakowych, wyrażające się danymi zawartymi w ich katalogach.